Sizlere sadece düşünmeniz için ufak bir hikaye anlatacağım.Sadece kendinizi o insanların yerinize koymanızı isteyeceğim kısa bir süreliğine.
1900 yılında dünyaya geldim.Her çocuk gibi bende oyunlar oynuyordum.
Sene 1914 olunca ben daha 14 yaşındayken 1.Dünya Savaşı çıktı. Ve ülkemden çok fazla insan savaşa katıldı. Sene 1918 ben 18 yaşındaydım ve savaş nihayet bitmişti. 22 milyon kişinin hayatını kaybettiği savaşın bitmesinin mutluluğunu yaşıyordum ki İspanyol Gribi ortaya çıktı. 1920 yılına kadar sürdü 20 yaşına geldiğim de pandemi sonunda bitmişti. 20 yaşına gelmiştim artık ve hastalıktan 50 milyon kişinin hayatını kaybettiğini öğrendim.
Sene 1929 Büyük Buhran 29 yaşında çalışan bir genç olarak milyonlarca kişi gibi bende etkilendim. Aç kaldım işsiz kaldım ama yaşama sevincimi kaybetmedim.
Sene 1939 artık evliydim 39 yaşındaydım ve 2.Dünya Savaşı bu savaşta 60 milyon kişi hayatını kaybetti.Tanıdıklarım akrabalarım pek çok kişiyi kaybettim. 1945'te nihayet bitti.
1950 bu sefer de Kore Savaşı ben 50 yaşındayım artık 1953'e kadar sürdü bu savaşta 4 milyon insan hayatını kaybetti.
1963 Vietnam Savaşı 63 yaşına geldim ve ben 73 yaşına geldiğimde savaş bitti.2 milyondan fazla asker ve sivil hayatını kaybetti.
Bugün yıllar sonra bizler pandemi ile karşılaştık. Tüm olanaklarımıza ve eskiye nazaran elektrik, su, internet, telefon, yiyecek gibi konforumuza rağmen birkaç hafta evde kalmak bizlere zor geldi. Bizler savaş zamanlarında yaşayan insanların neler çektiğini hiç düşünmüyoruz. Bir maske takmak bile bize zor geliyor rahatsız oluyoruz.
Ne kadar iyi şartlarda ve konforlu yaşadığımızı anlamak için geçmişe bakmak lazım.
SIKILMAYALIM...
cok guzel anlatmissiniz 👍🏻